AŞK’IN EDEBİYATI \ İhsan ÇALIŞKAN
Ben sende bağlaçları sevdim.
Adını, adıma yaklaştıranları
Ve’yi sevdim mesela!
İle’yi de.
Ben sende kelimeleri sevdim.
Varlığına binbir anlam katanları da sevdim,
Yokluğuna tükettiklerimi de.
Ben sende cümleleri sevdim.
Her satıra seninle başlamak mesela!
Her harfte seni yazmak,
Her heceye adını sığdırmak istedim.
Ben sende paragrafları sevdim.
Cümleler boyu seni anlatmak istedim
Giriş de sen ol istedim, gelişme de
Ama sonuç hiç olmasın dedim.
Ben sende masalları sevdim.
Bir varmış diye başlayanları,
Bir yokmuşu söylemeden sevdim.
Onlar ermiş muradına diye bitenleri sevdim de,
Gökten hiç elma düşürmedim son olmasın diye.
Ben sende şiirleri sevdim.
Her anıya iz bırakan dörtlüklerin teması olmayı mesela!
Her sevincin kafiyeye, her hüznün redife dönüşünü
Ölçüsüz yazışlarını fakat her ölçünün aşka çıkışını sevdim.
Ama en çok da beni şiirlerle ağırlamanı sevdim.