Șimdi bir kapı aralandı ve içeriye buyur ettik on bir ayın sultanı Ramazanı. Ne kadar özlem yüklenmişiz ve biraz da günahlarımızın da mahçupluğu ile gözyaşlarımıza eşlik etti sema. Sağanak sağanak döktü özlemini. Yağan yağmur ve Ramazanın şerefiyle yıkadı kirlenen kalbimizi kirden, kinden, kibirden. Ramazanın gelişiyle, bir huzur dolar evlere, bir coşku, bir sıcaklık dokunur kalplerimize. Sebebini bilmediğimiz tebessümler sarar etrafımızı. Kardeşliği, paylaşmanın içindeki bereketin eşsiz lezzetini tattırır her gelişiyle. Şeref verir sofralarımıza. Sahur ile aydınlanır fecir. Sabrı da getirir beraberinde. Dayanmanın güzelliğini hissettirir insana. Susuzluğu açlığı değil de, sahip olduklarımızın şükrünü öğretir en çok. Aslında sahip olduklarımızın da bizim olmadığını bize emanet olduğunu aksettirir. Öyle olmasaydı şayet önümüzdeydi sofra, ellerimizi, ağzımı sevdadan başka bağlayan ne bir ip vardı ne de zincir. Ama Yaradan izin vermediği sürece dokunamazdık onun olana. Aciziyetimizin farkına vardığımız, sadece oruca tutunmakla değil de Ramazanın rahmetine tutunduğumuz bir Ramazan olması duası ile…

1. Ayșe Nur Tarhan