Emanet \ Kübra Sena Yıldız
Kokusu kalmamış bir ıhlamur ağacının gölgesinde,
Yüreğim kıvranıyor acı içinde.
Hayatıma hiç gitmeyecekmiş gibi girenler,
Hayatımdan çıkanlarla aynı kişi nedense.
İnsan olmak kalbini hissedene zor.
Sen fırtınayı, kalbi kırık olana sor.
Gözümün önünde dökülürken sonbahara karşı gelemeyen yapraklar.
Hasrete tutulmuş gönül bahçemden dökülmez mi hiç yaşlar?
Bir çocuk bakışında saklıdır merhamet.
Allah’ım…
Göğüs kafesimi kırarak beni uçuruma iten eller, yine de sana emanet!
BU KONUYU SOSYAL MEDYA HESAPLARINDA PAYLAŞ
ZİYARETÇİ YORUMLARI
BİR YORUM YAZ