KUYU
Ah Yusuf’um!
Atmışlar seni sevdanın kuyusuna.
Kuyu ki; “O”nsuz kalbinin karanlığı ile dolu.
Bülbülünün sesini duyamadığından mı bu sessizlik?
Yusuf’um…
Kalbin göç etmek istiyor sanki hasret kaldığı yüreğe.
Vuruyor kafeslere…
Yoksa!
Yoksa; korkmak mı atıyor yüreğin Yusuf’um.
Gelmez mi sanıyorsun kurtarıcın!
Gelmez mi sanıyorsun karanlığını aydınlatan o gözler!
Elbet aydınlanır içine atıldığın çukur!
Korkma Yusuf’um.
Kavuşursun sevdana.
Uzanır seni çıkartmak için beklediğin eller.
Hem yan yana olmak istemek neden?
Aynı kıtada nefes almakta yeter!
BU KONUYU SOSYAL MEDYA HESAPLARINDA PAYLAŞ
ZİYARETÇİ YORUMLARI
BİR YORUM YAZ