Herenk

Malum Sessizlik / Samet Tunca

Kasımın kibirli ayazında,
Başladı bu sevda.
Ve bu kuşatılmış ağıt,
Bir deniz ülkesinde yakıldı.
Hüzünlü yüreklerden,
Avaz avaz yayıldı hücrelere,
Hiç kimsenin ruhu bile duymadı!
Çılgınca bağırışlar,
Delice çığlıklar,
Derin ruhlarda yankılandı.
Yinede bozmadı,
O malum sessizliği.
Kırgın bakışlar kapladı,
Göğün en tenha bağrını.
Bir ikindi vakti,
Bulutlar hüzünlendi,
Yağmur hırslandı,
Kimsenin kılı bile kıpırdamadı!
Nehir gibi aktı ölüm,
Topraktan koparılmış gelincikleri,
Soğuk kıyılara savurdu.
Ağıtlar, yükseldikçe yükseldi!
Sessizlik, derinleştikçe derinleşti.
Ay ışığı serserice köpürdü,
Gece karanlığa gömüldü,
Yine de bozulmadı,
O ketum sessizlik!
Ve bir hazan hüznüyle,
Yarıda kaldı bir sevda daha.

BU KONUYU SOSYAL MEDYA HESAPLARINDA PAYLAŞ
ZİYARETÇİ YORUMLARI

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu aşağıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.

BİR YORUM YAZ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.