Herenk

Ölüm Ve Yar

Ayşe nur Tarhan

Ayşe nur Tarhan

Benimle nerede, ne zaman karşılaşacağınız belli olmaz.Bazen ben bile kendimi, farklı yörelerde farklı diyarlarda bulabiliyorum. Bazen deklanşöre basarken parmaklarım, evrenin o muazzam şükrüne tanıklık ederken kayboluyorum. Kimi zaman bi ebru atölyesinde kaybolmuşluğumu desenlerde buluyorum. Kimi zaman da tiyatro sahnesinden kendi benliğimden sıyrılıp farklı bir kimlikle çıkıveriyorum. Belki sizinle bir satır arasında yahut deneme yazıları ile olur karşılaşmalarımız.Gün gelir Nalbantçı Halil ustanın dükkanından selamlarım sizi. Ya da İstanbula seyre dalar, boğaza karşı iki çay yudumlarız..

Bir sessizligin icinde,

kendi sesimin yankisini buluyorum.

Ne cok kelimeler biriktirimisim içimde gidișinle.

kac idam sehpasinin ipini dolamisim yutkunuslarima.

keske diyorum her içimin yanısında keske..

su olmuyor bagrimda ki yanısa..

Dokunmaya utandigin ellerin, sevmeye doyamadıgin bir yuregin oyle toprağa konulmasina.

Insan unutmaktan korkar mı ezbere bildigi her anı.
Korkuyorum zamanin yarami sarmasindan.
Korkuyorum..

Simdi ruyama geliyorsun ya,
Gun dogmak istemiyor.
Gunum Sen oluyorsun..
Iyiki var oluyorsun..
Şiir =Ayșe nur Tarhan

BU KONUYU SOSYAL MEDYA HESAPLARINDA PAYLAŞ
ZİYARETÇİ YORUMLARI

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu aşağıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.

BİR YORUM YAZ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.