Dünyaya Notlar/13 \ Asuman TORUN
24.05.2018
Düşüyorum. Hep var olan, sürekliliği devam eden ve şiddeti artan bir düşüş hali. Düşüyorum. Güvensizim. Hatalar yapıyorum, kontrolümü kaybediyor ve zaman zaman idare edilmesi çok zor birine dönüşüyorum. Bu zamanlar artıyor, bazenlerim sık sık olmaya başlıyor. Kendimi, kendime bile ait hissetmiyorum. sahip çıkabildiğim yaşananlara, yaşadıklarıma hakim olabildiğim zamanlar azalıyor. Düşüyorum ve terk ediyorum! Eskiden geri dönmek, dönebilmek için giderdim. Artık bir gün geri dönmek için değil, hiç dönememek için gidiyorum. Düşüyorum! Kirlenmiş ellerimi birbirine çırparak temizliyor, kendimi kalkabildiğime ikna ediyorum. Düşüyorum da bir el uzansa demiyorum ama istiyorum aslında. Bir el uzansa diyor aklım… Alsa götürse beni; daha önce görmediğim bir yere, tatmadığım bir duyguya. Gelse kırsa göğüs kafesimi, çekip alsa ne varsa. Uçmak istemiyor lakin uçabilmenin düşünü kuruyorum. Kanatlarım olsa mesela… Hiç, biri, birinin kanatları olabilir mi? Bilmiyorum ama neden olmasın! Düşüyorum ve artık kendimi kalkabiliyorum diye kandırmıyorum. Düşüp düştüğüm yerde kalmak, kalmak ama beklememek. Belki bir gün düştüğüm yerde bir pencere bulurum, belki o zaman yine bir nefes olurum.
Biliyor musun, düşüyorum!
SAYIN OKUR, SAYGILAR!