Herenk

Vatanım \ Evinar Yılmaz

herenk.com

herenk.com

Aylardan mayıs, haftanın ortasındayız. Mevsim dışında kalmış matemsi bir hava, ve bir yaz yağmuru haddinden fazla..
Hiç unutmam siyahlara bürünmüştü o gün, o son gün ilk kez yağmurun altında yürüdük. İlk defa yağmura yakalanmıştık onunla. Yine bir yabancı gibiydi hiç konusmadı hep dinlemeyi tercih etti alıskındım hep böyleydi. Sonsuza kadarda böyle kalacakmışız gibi. Hep istedim mesela beni ne kadar seviyorsun diye sormasını belkide dinleyemezdi diye sormadı dinleseydi anlatırdım onu ne çok sevdiğimi seviyorum işte deyipte kestirip atmazdım. Ben Türkiye sen Ankara, başkentim vazgeçilmeyenim. Ben Türkiye sen Doğu’nun kalbi, Akdeniz’in geceleri, Ege’nin sahilleri anlatarak bitiremediğimiz memleketimin her tarafı. Memleketim gibi sevdim seni. Hani memleket gibisi yoktur ya sen gibisi hiç yoktur. Ve ben seni sevemkten de korkmadım hiç. Sen mutlu oldukça senin mutluluğuna sevinerek öyle ufak tefek şeylerle kimsenin yüreğine sığmayacak kadar çok sevdim fotoğraflarına bakarak seni özlemeyi unuttum sanki hep varmışsın gibi. Bana hediye edilmiş tek gökyüzüsün. Gökyüzünde parlayan tek yıldızsın..Derdim. Ve o an ne kadar değer verdiğimi anlasın ve gitmesin isterdim. Ben onda memleketimi yaşıyordum o bende başkasını bekliyordu. O benim için tek gökyüzüydü ama o gökyüzü başka hayatlara yelken olmaya karar vermisti. Hiç sevmemişcesine bakıyordu. Mutlu edemiyordum etmek için uğraşmadım desem de olmaz ama bazen olmayınca olmuyormus demek ki, olmuyor diye yapamadık, yaşayamadık terk edildim. Çok özledim ama olamyanı olduramadım gitti.

BU KONUYU SOSYAL MEDYA HESAPLARINDA PAYLAŞ
ZİYARETÇİ YORUMLARI

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu aşağıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.

BİR YORUM YAZ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.